bir tuhaf bu sevda,
sessizce bir tuhaf sokuldu yanima.
sevmem zannederken vuruldugum,
söylemem derken haykirdigim,
baglanmam derken tutuldugum…
bak, üstüne şiir bile yazar oldum!

sahi o sen misin sevilmememesi gereken?
ve bu ben miyim,
seni düşününce,
yüregine baharlar gelen?
ve ben miyim,
biraz üşüyünce,
gözlerini hayal eden?
bakişlarin ne sicak bilir misin?

bir tuhaf bu sevda
gelişi gibi tuhaf olacak gidişi de besbelli…
belki birden siyrilir yüregimden ansizin.
belki yillarca kalir da,
farkina vardirmaksizin.
sonra ilerde bir sabah vakti,
bir de bakarsin kalbinde bir sizi,
gözlerin dolar, sorarsin:
hala burada misin?