o, bakıpta görmeyen gözlerin körlüğünü
elbet nefretin kucağında bırakacaktım..
gerçek seyrederken, umutların söndüğünü..
küllerini savurmayıpta ne yapacaktım..

görmek, acımadan yakıyorken geceleri.
günlerin de yanacağını, nerden bileydim.
kervan çoktan yol almış, taşıyorken yükleri
ben korkularımın arkasına mı sineydim

gitmedim, gitmiyorum, gözünün önündeyim
hedef izimdeyken, duramam görmedim diye ..
sınırları atlayıp, ötenin içindeyim..
kurşun bedenlerde, canlar allarını giye…

Zonguldak – 2006