Cefakâr Sevdiğime

Lambalar sırılsıklam gönlünde sönmesin yar
Ah çektiğim bu dertler sana uğramasın yar
Mahkum oldu gönlüm cefakâr gözlerine
Bana teselli diye yazarken bu şiiri
Açıyorum mevlaya gönlümün feryadını
Leyla diye bu mecnun yalnızlık yudumluyor
Aklımdan çıkmıyorsun özlemimsin cefakâr
Ruşenimsin sevdiğim gönlüme giresin yar
Sendedir eskimeyen cevheri efkârımın
Islaklığı sanadır ahımın efganımın
Rüyaların kâbusa dönüştüğü yerdeyim
Irmakların şefkati kalbine dökülsün yar
Lâleler yüreğinde gönlünde solmasın yar
Seninle kurutalım acılar denizini
Izdırabın cefayla kahrediyor kalbimi
Keşke bir gölge kadar yakınında olsaydım
Limanısın bu derdin solmasın umutlarım
Artık kolay değil seni unutmak
Mahkumlar yargılıyor mahkum duygularımı
Gözler görmeyince gönül katlanır mı
Özlemekten yoruldum kapında durdur beni
Neyleyim sensizlik yoruyor beni
Leyla diye bu mecnun acıyı yudumluyor
Üzme artık cefâkar bırakma ellerimi
Ne görsem ötesinde hasret çektiğim diyar
Dizilsem karanlığa sen rüyam olur musun
Ey güneş yüzlü güzel sevdiğim
Sensiz günlerimi sana nasıl anlatayım
Öyle uzun hicran sundun ki hayatıma
Nasıl anlatsam bilmem kalbimi ey cefakâr
Mutluluk nağmeleri bana çok uzak kaldı
Emsalsiz gözlerine beni hasret bırakma
Sensizliğin acısıyla beni yalnız bırakma
İstediğim sensin sevdalarım sanadır
Ne olur beni sana tutkun bırakma
Yokluğunun kahrından öldürme beni
Ay yüzlüm ruhum sana kurban
Razıyım senle gelen cefa dolu günlere

15.02.2004