İlkay Akkaya’ya

Bir ayrılık öncesi
yazılan şiirler kadar acımasız;
ve biraz da,
aranılan adreslerde oturmayandı beklediğim.

Beklediğim ama,
ömür boyu,
beklediğim,
bir anlık gölgesini, serdiğim.

Islak yağmurlar arasından,
titrerken sıcak
kurutmak için serdiğim, harmanlara
ama kurutamadığım kadar da, ıslak.

Bir bahçe,
ve boy boy güller
tam yedi tane.
İşte yedincisisin sen,
beklediğim.

Darmadağın beklediğim
sevdalarla, kavgalarla, yüreklerle
sevdalar ki;
sana yakışır.
kavgalar ki;
sende zafer bulur.
Ve yürekler ki;
sende yıkanır,
sende çoğalır.

Karmakarışık beklediğim
marşlarla alanlarda
Ezilenlerin ezgisi gibi,
buruk
Yılgın halkımın tetikleyicisi,
beklediğim.

Belki birgün.
Birgün güneş ısıtırsa seni
beklediğim ama gelmediğin günlerin hatrına
vermek istediğim ama veremediğim güllerin hatrına
ne olur!
ne olur!
gel gayrı
gel de ısıt beni.

Güneşim ol gece
yıldızlara inat.
Yıldızım ol alnımda
gece yolumu aydınlat.

Çocukluğum ol
en güzel sesinle bana
masal anlat.
Bebekliğim ol
beşik ol.
Naftalin kokulu yastık ol
ol artık ne olur!
Uyut beni huzur içinde
Ve sonra uyandır
halkımın huzursuzluğunda
en asi sesinle
ödümü koparırcasına.

Sonra bir dağ başında
al canımı,
bedenimi.
Yok et beni
kahpelere yar etme.

Ruhum ol sonra
israfilin düdüğü ile diril.
Kılıcım ol
bin parçaya böl.
Yak, duman et beni

Yerde gökte değil,
bir insan yüreğinde sev.

2004