ayrı ayrı yaşarız
insan siluetleriyle
günü ve geceyi
ömrümüz çürürken en narin yerinden
pelte peltedir artık
dakikalar
kendimiz kırarız mutluluğun kalemlerini
sonra tutanaklarla örteriz
cesedini/
kirpiklerimiz sırılsıklam
ellerimize bulaşmış kusmuktur şimdi
devran/yeniden
kussun diye sokarız bir şehrin gırtlağına
uykularını silmiştir artık
şafak/üzgün ve acınası
bir topaç gibi çevrilen
zamanın seyir defteridir
/bugün
hep kulaklarımızda iç geçiren uğultusu
kim kurmuştur ihanet saatini karanlığın
yanıbaşına
bir karınca gibi sırtladığımız
düşleri kim çalmıştır ecelsiz
kaçış
hızlandırır ayaklarımızdan tırmanan malum sonu
yanlış giydiğimiz anılar/
bir gün çıkarılacaktır yaşamın kirli sepetine
sevecen bir anne titizliğiyle
(b)akarken yıllar
dallarda sararsa da o öykünün yaprakları
tipi/sarsa da yokluğunun dört yanını

can üşümeler

Kiraz – Ekim 2004
Kaynak: Çıkınımdaki Azıklar