Kış geçti de, yaşayamadan baharı
Yaşadık kararsız geceleri
Çocuğa vurdular suçlulukları
Ve pazarlığını oyuncakların
– baba dondurma almalıyım bugün
öyle diyor arkadaşlar
almazsam konuşmayacaklar.
Çocuğa sustular sevinçleri
Çocuk; inadına çocuk
Büyüklere tepeden bakarak
– baba dondurma almalıyım bugün
öyle diyor arkadaşlar
almazsam konuşmayacaklar
susmak üzere şehrin bütün kuşları
sokaklar taş taş sekerek zamanı
günaydın diyemeyecek bir hal almıştır
ve nerede bırakılır bilinmez
kürekler, güller ve çıldırtıcılar
izleri bellidir alnında ve göğsünde
gecenin şehvetinden kalma terlerin
çocuğa sorsan cevap vermez
öpüşmekten öteye bir şey değildir sevişmek
ve aslolan günün gündeminde
– baba dondurma almalıyım bugün
öyle diyor arkadaşlar
almazsam konuşmayacaklar

taş ağrır ağrır söylemez demire
uğul uğul uğuldar sabah
guguk dediler mi masal düşer yollara
bulutlar şaha kaldırır ağaçları
ve dondurma akar bütün cümleler
– baba
dondurma baba.
almalıyım baba.
arkadaşlar baba.
Bilmiyorlar baba
Sigarayı tütünsüz içtiğini
Ve iyi gelmez biliyorum
Dondurma yaralara
Bir çekimlik sigara külü gibi
Ama dondurma baba
Almalıyım
Masallar düşe dursun yollara
Çocuklar biliyor sorulması gerekenleri
İnadına çocuk olmanın ağırlığı
Eğmiş çocuğun saçlarını alnına
Ve hiçbir bakışını esirgemiyor günden
– hepsinin dondurması vardı baba
bir benim yoktu içlerinde
şiir söyledim onlara baba
kâr etmedi
kovdular beni
üzüldüm baba çünkü çocuğum
dondurma benim çocukluğumdu
o olmayınca yaşamışım kırk yıl
ve en az senin kadar sevişmişim
kavgalarda kanatmışım kendimi
kirlerini ben giyinmişim herkesin
kemiklerimden durmadan bir şeyler sızar
birilerinin analarına küfür etmek
daha doğrusu edebilmek
ya da ettikten sonra düşünmek
çocuğum ama kızabilirim
ve boyumdan büyük küfürler edebilirim
ben kızınca çocukluk bilmem
ben olmasam çocuk
dondurma kalır öksüz

zaman söyleyebilseydi olacakları
ve olanları
saatler yalvaracaktı dönmemek için
kimseler bilmeyecek
çocuğun neden sustuğunu
babanın ise niye hiç konuşmadığını
zaman susacak zamansızlığa kadar