Ağlatmayın beni dağlar, sakın ağlatmayın
Anlatmayın mazimizi; hazin anlatmayın
Dedemin gidişini, babamın ölüşünü
Hatırlatıp da bana karalar bağlatmayın

Bilirim, eşkiya dünyaya hükümdar olmaz
Öksüzlerin yetimlerin ahı yerde kalmaz
Korkma sen, kimse kimsenin nasibini almaz
Yanıltıp da dostu düşmana muhtaç yapmayın

Mevlam ayırmış herkese helalinden aşı
Alın teri döken helva yapar mermer taşı
Acaba insanlar neden kesmezler savaşı
Karıştırıp da namertlere kucak açmayın

Kimi gelir, kimi gider bu fani dünyadan,
Dünya değirmen misalidir; döner durmadan
Dönülür mü geriye sahibini sormadan?
Döndürtüp de başımı, gönlümü karartmayın

Görürüm sizin de başınızdan duman gitmez
Dere olur, ırmak olur göz yaşınız bitmez
Dertlere derman olmasaydınız bülbül ötmez
Çağırtıp da beni kederimle bırakmayın

Bahar bilmez misin, dağlar yardır, küsemezsin
Olur olmaz konuşup da sitem edemezsin
Kalbin dağlı, gönlün bağlı çekip gidemezsin
Yazıp da bunları, sen keder dağıtamazsın..

Konya – 14.11.2006