damda bir adam ağlar
senelerce süren fırtına ve yağmurun
damda göllendirdiği sudan
damla damla eve gözyaşı sızar.
adam durdurmak ister de ağlamayı
durmak bilmez fırtına ve yağmur
tükenmek bilmez gözyaşı.
akar da akar göl olur evin içi
camları kırar taşar su.

geçmişi hatırlar adam
damda uzanmış boylu boyunca
ne kuş sesi var ne insan gecede
parlayan yıldızlar bir tek karşısında
elini uzatır yıldızlara
dokunmak ister geçmişine
yetişmez kolu.

adam damda, karanlıkta hayal kurar yüzü güler
gelecek güzel günler
bir beyaz kuş olur, uçar önünde
tutup da kanadından küçücük kuşun
kendisini taşımasını ister gittiği yere.
tam yükselecekken havaya kuşun peşi sıra
gerçeğin eli yapışır adamın paçasından
çeker onu aşağıya
adam üzülür de gözünden
bir damla yaş gelmez
fakat bir kurşun gelip de havadan
kuşun kalbini çıkardı mı yerinden
kuş kan içinde, ölü, düşer adamın ayakları dibine.
gözyaşları göl olur evin içinde
camları kırar taşar su.