Bazen merhametli bir anne;
Bakışlarıyla hükmeden sevgili bazen.
Bazen de uslanmaz bir çocuğu
Oynardı.

Çözemedim hiçbir zaman;
Kendisimi yazdı hayat senaryosunu,
Yoksa kaderine mi terketti onu.
Yozlaşmış bu batık şehirde
ޞiiri andırıyordu sözleri.

Dolaşırken bahar yağmurlarında kırlarda,
Onarmaya çalışırken bastığı çiçekleri
Islak saçları arasında
Deniz’i andırıyordu gözleri.

Diyarbakır – 25.03.2002