sürecek sefası kalmamış serinde ne var ki cefadan başka
insanlıktan azad etmiş kendini kul eylemiş kapısında aşka
yanlızlıktan korkmamış ve bıkmamış mahkum edilecekken infaza
aşkını eylemiş kalbinde buna rağmen muhafaza
tekme indiğinde ayaklarının altındaki sehpaya
itaat etmiş o şahs ölüm denen belaya
kurşun gibi yükselmiş bedeni dar ağacında sallanırken
kurşun gibi yükselmiş ruhu semaya