Bir ben bilirim sensizliği

Bir de yüreğim hasretini

Gittin gideli ne gecelerde yıldız kaldı

Ne de sabahlara güneş doğdu

Yitirdim senden sonra bütün zamanları

Geçiremez oldum sensiz günleri

Hasretine direndikçe yokluğuna direndikçe

Bütün damarlarım seni taşıdı yüreğime

Sen bendesin ama

Ben beni terk edeli çok oldu

Ezildim gittim bu yokluğun altında ezildim

Bir ben bilirim sensizliği

Bir de yüreğim hasretini

Gittin ya acılarını bıraktın

Gittin ya özleminle yaktın

Gittin ya boynumu büktün

Gittin ya yüreğimi yerinden söküp attın

Senden sonra terk ettim aynaları

Koptu gitti can bedenden gidişinle

Koptu gitti

Bende değil tende değil

Bir hasret girdabı içinde

Yokluğunu bir yara gibi taşımak

Ve seni sensiz yaşamak

Ölümdür bir başka biçimde

Ölümdür ama kurtulmak ne mümkün

Öte dönsem hançerlenirim

Beri dönsem kurşun yerim

Mecburum, mecburum sana

Sensiz olsam da mecburum

Çünkü bir ben bilirim sensizliği

Bir de yüreğim hasretini

Bütün duygularım işgal altında

Can siperim savunmasız

Yalnızım öyle yalnız ki yapayalnız

Artık direnmiyorum yokluğuna

Sensizliğe direnmiyorum

Bir adım ötede kahır ülkesi

Bir parmak ucu mesafesinde ölüm

Ve rıza ile teslim Azrail’e gönlüm

Çünkü bir ben bilirim sensizliği

Bir de yüreğim hasretini

Yurdagül ÖZAY