Sokaktayım.
Kimsesiz bir sokak ortasında…
Akşamın son kuşlarını izliyor,
Daimi çocuk cıvıltılarını dinliyorum.
Sokak lambası hafifçe ve titreyerek bir ışık vuruyor;
ve ben seni hatırlayıp eriyorum.
aklım başımdan gidiyor; tükeniyorum.
Yaptığım hiçbirşey unutturamadı seni bana
hiçbir şey hiçkimse unutturamadı , unutturamayacaktı;
Kış gününün soğukluğu,
Esen rüzgar,
Yağan yağmurbile…
Yine bir Sonbahar günü akşam üzeri…
Her zamanki gibi seni düşünüyorum;
sokak lambasının altında titreyerek otursam bile
buz kesmiş ellerim haberin yok yine
seni düşündüğümü bilmesende, Beni görüpte;
Kader deme çünkü suç sende
Kimseler bilemezdi heran seni düşünürüm
Kimseler bilemezdi ;tek sen varsın,seninle yatar seninle kalkarım
Kimseler bilemezdi, kimseler bilemeyecekti
Kimseler de bilemeyecekti heran seni düşündüğümü
çünkü sana mezar olarak kalbimi seçtim ,
Ebediyyen…
Yine bir Sonbahar günü akşam üzeri…
Tam seni düşündüğüm anda ,bir anda
sokağın başında beliriverdin.
İçimde bir mutluluk bir sevinç ve büyük bir haz.
Fakat sadece içimde kalacaktı bu
Çünkü yaptığın kahpeliği sende biliyorsun…
Herşeye rağmen gülüyorsun…Yazık
Belliki unutulmuş herşey senin gözünde,
belliki yaşananlardan hiç ders almamışsın
ve de hatıraların hiç değeri kalmamış .
Ne olurdu sevseydin biraz olsun
yada değer verseydin insan olarak sevgime
ne alemi vardı vefasızlığın
sırasımıydı ayrılığın…
Değer verseydin hatıralara
Benim seni sevdiğim gibi sende beni sevseydin
yada biraz saygı gösterseydin sevgime
Yaptığın kahpeliği bile bile
bir Sonbahar akşamı
DÖNÜP ARKANA BAKMAZDIN