Soyuluyorum her an
Silkindikçe atıyorum kabuğumu
Yaşlanıyorum eski meşelere, çınarlara
Yaslıyorum sırtımdan dökülenleri güldürürcesine
Sonra bir meşe veriyorum içimde
Dallanıp budaklanıyor sonsuzluğa,
İçim sonsuzluğun neşesinde.
Kayboluyorum yalnızlığımda
Kayboluyorum karanlığımda
Sonra korkuyorum, gülümsüyorum yine de
Bir mumlar ve bin mumlar yakıyorum
Yaktıkça kıvranıyorum
Görüyorum birbaşımalığımı, gülümsüyorum
Kıvrandıkça gülümsüyor
Gülümsedikçe kıvranıyorum.

Kırışık bir gömleği çizgili bir kağıda yazıyorum
Yazdıkça ütülüyorum yalnızlığımı
Sonra fişi çekip kapatıyorum gözlerimi
Bilemediğimi görüyorum
Bilemiyorum..
Bilemedikçe yükleniyorum sonsuzluğa uzanan meşeye
Ben meşeyi biliyorum,
Gülümsüyorum aldatırcasına kendimi

Yakama kırmızı kurdeleler takıp
Yıldızlı pekiyiler veriyorum kendime
Yakamı ilikliyorum açmamacasına
Yanlışlarım konuşurken doğrularım susuyor, gülümsüyorum
Ben bu sıralar gülümsememi ütülüyorum
Kırışık tebessümlü çizgili bir kağıda, düzgünce
Bilemediklerimi ütüleyemesem de.

Kırışık da olsa bir gömleğim olsa
Ahh bir olsa
Bir de çizgili beyaz kağıdım
Kırışık kahkahaları kapalı kapılar ardından
Misketlerimi atmayın çocukluğumdan
Kalemleri kırıp, uçurtma yaptığımız atlas defterlerimi, hayallerimi
Ben pilot olacağım baba! diyen dilimi
Uğruna ağladığım şekerlemelerimi
Dondurma külahını çatır çutur yiyişimi
Ağzı şıralı bebeliğimi
Haşarı gençliğimi, deliyürekliliğimi, suskunluğumu
Korkulu susuşluğumu
Yanıp yanıp sönen kent sokaklarını
Biçareliğimi, dinginlğimi alın
Ve bana;
düzgün kahkahalı sessiz gülüşler verin
Kapı da açık olsun lütfen!

Kırışık da olsa gömleklerim olsa,
İçinde dostlarım olsa
Bir olsa,
Bir kahvaltı masasında, kırışık bir pantolonu çizgili bir kağıda yazıyorum
Gülümsüyorum yine de
Dostlarımın pantolonu da olsa
Yahu dostum olsun da donsuz olsun
içten içe tertemiz.

18.01.2002 02:15