Ne çıkar gökler tutuşsa
Ya da yanardağlar buzul olsa
Yıldızlar silinse gökyüzünden
Sen ellerinde büyüt güzelliğini
Bilmezsin ki;
benliğim prangalara çalınmış sevdanla
gelişinle
çözülür bütün prangalar
zincirler özgürlük olur.
gün olur
gece çöker üstüne
sonra şafağın kızıllığı gibi kanar yaralarım
ve yeniden evrilir zamanlar
sonsuzluk bir kuş olur konar parmaklarına
usulcacık
sessizce

kalırız kendi sessizliğimizle kurduğumuz dünyamızda
günebakanlar güneşe döner yüzünü
yüzün güneş olur, rüzgar olur ılık nefesin
güneş ve rüzgar alır götürür beni
kimbilir belki de
kısır tarlaların doğurduğu gün olur
gün döner
ay asılır geceye
yıldızlar asılır düşlerime asıldığı gibi
aysız gecelerde geleceksin diye beklerim.
karanlıklar
sığınağım olur
kaybeder kaybeder de
kutup yıldızına adarım
kayboluşlarımı
bulamam yönümü
yıldız karayel alır beni
ne zaman gider bu kentin
sessizlikleri
ne zaman çığlık olur isyanım
ovaların vadilere yayılan sessizliği
ve bir yıldız asılır incir ağacına
dudaklarım kanar
depreşir bütün sancılarım
dudağımdan akan kan karışır toprağa
oturur ağlarım
sevda kokar, hasret kokar her yanım.