Kentimde
Çamaşir ipleri gerilir
Camdan cama
Beyaz donlara mandallanir
Gögün mavisi
Paçalarindan
Güneşin işiklari damlayan

Dar sokaklarinda
Büyük büyük adamlar yürür
Bilyeler yuvarlanir
Kan çukurlarina

Legenlere sigmaz
Dudaklara dökülür
Kirleri kentimin

Temizlik sevinciyse
Asfalttan ormana sapinca
Serin bir patikada
Estiginde başlar içime
Çam kozalagi kokusu

Az ötedeki tepeyi aşinca
Önüme birden deniz çikar
Ne heyecanlanir rüzgar
Ne de farkeder dönüşümü
Kumsaldaki yabancilar…

Gemiler görürüm hep rihtimda bagli
Demir alamayişim gelir aklima
Bakakalirim ardindan düşlerin
Çekip gidiveren engin denizlere

Kentimde
Tanimam insanlari
Tek dostum martilar
Çamaşir iplerine konar
Pislemek için
Aşagida
Sokaga mandallanmiş
Düşsüzlere.