beyaza dokundum ilkin
bir yalnızlık bir üşüme düştü dilime
bıraksalar kopuverecektim

hep sırtından hançerliyordu ışığı
ölüm vardı kollarında
hiç sevemedim siyahı

yorgun bir sonbahar düştü yüreğimin dallarından
sarıda ıssız buğday tarlalarım
ve romatizmalarım

biraz hüzündü kahverengim
paslı kiremitlerden damlayan gözyaşlarıydı zaman
yosunlandı ellerim

hiç tanımıyordum pembeyi
yabancı bir gülümsemeyle baktı ağaran saçlarıma
ağlayıverecektim

yarin gözlerine sürdüm moru
kekre aşkların gün bitimi ayrılıkları kanasın istedim
böyle renk görmedim

yüreğim bozkır alevi sevdalarla kundaklandı
biraz özlem biraz aşktı kırmızı
içimde o bildik sızı

gözlerinde gördüm çağla yeşili
sevişmeye çağırıyordu
sarıyla mavinin gayrimeşru çocuğu

düşlerimi amansız yolculuklarla boyadım
denizler yağmalarken bu rengi
durmadan büyüyordu mavi

ayıklayıp içlerinden siyahı
karıştırdım bütün renkleri
bir ebemkuşağı aldım elime
ip atladım doyasıya
sevgilimle

Kiraz – Kasım 2004
Kaynak: Çıkınımdaki Azıklar