O sımsıcak şefkatiyle bana hep kol kanat geren
Hiç bıkmadan usanmadan sabırla kahrımı çeken
Başarılarımı övüp suçlarımıysa hoşgören
Yıllaryılı değişmeyen en gerçek sevgilimsin sen

Elime çöp bile batsa benim yerime ağlayan
Bir lokma ekmeği olsa onu da bana saklayan
Bir asır öpüp koklasa yine de bana doymayan
Yıllaryılı değişmeyen en gerçek sevgilimsin sen

Kalbini kırdığım zaman utancımdan kahrolduğum
Affından emin olarak mahçup mahçup sokulduğum
Kimseye boyun eğmezken uğruna köle olduğum
Yıllaryılı değişmeyen en gerçek sevgilimsin sen

Hiçbir dünya servetinin yerini tutmayacağı
Uğrunda ölmenin bile fazla hafif kalacağı
Yıl değil yüzyılın bile unutturamayacağı
Yıllaryılı değişmeyen en gerçek sevgilimsin sen
Beni karşılıksız seven bir tanecik annemsin sen.