Senden bahtiyar dağ var mı acunda?
İnsan başka yâr arar mı acunda,?
Bir sevda ki eser gönül burcunda,

O gül tene değen taşı,toprağı.
Öpsün gözyaşlarım ey Hira dağı.

Yeryüzü sancılı sararıp solmuş,
Yollarda telaş var,zaman lal olmuş,
Sana böyle ne güzel bir hal olmuş,

Sevgilerin yeşerdiği mekansın.
Boynu bükük ötelere bakansın.

Pervaneler gibi renkler,kokular,.
Ufuklarda yankı bulurken ’Hû’lar,
’Ikra’dendi bitti bütün korkular,

Sende esrar sende kanat sesleri.
Sende gizli aşkın nur akisleri…

Her gece kırkları alıp gidersin,
O günlere dalıp,dalıp gidersin,
Bizi hasretlere salıp gidersin,

Dosta sinesini açan dağ sensin.
Rüyalarımızda uçan dağ sensin.

Mekke kalbte sızı,Medine hicret,
Gözler ki içinde herşeyi seyret,
ޞefkâti,edebi,çileyi…seyret,

Ne gördünse anlat ey Hira dağı.
Olmaz O’nsuz hayat ey Hira dağı…