günbatımını seyrettim dün sahilde
bayat balık kokusu üzerime işledi
mendirekteki fenerin ışığını gördüm
karşımdaki acaip alemi bana o gösterdi

baharda açan leylakların kokusu ne güzeldi
ve üzerlerinde dolaşan bal arılarının vızıltıları
kulağımın pasını attım onların cıvıldamasıyla
baharı içimde hissettim ufacık bir bebek gibi

yeni doğmuş buzağıları gösterdi bana fener
sendeleyerek annesine dayanarak yürümesi
dalgın kafama yine ilham verdi
biraz sonra uçarcasına koştu buzağı
annesinin arkasına takıldı
ve doğanın ona öğrettiği içgüdüler
içinde bana yer açmadı
hüseyin küçük buzağının ardında bakakaldı

koca direğin üzerine kazınmış bir iki yazı
bana yine geçmişi, biraz fazla geçmişi hatırlattı
poseidonun bu kıyılara nasıl saldırdığını gördüm
ve güneşin sabah getirdiği sessizliği içimde bozdum
kuramadığım cümlelerin coşkusu kışkırtırken beni,
mantığım yine men etti içimdeki sedanın dışarı fışkırmasını
ve yine başım eğik, gözlerim baygın
hayata döndüm

biri kutsal bir sevinçle sarıldı bana
karşımda umudun canlandığını gördüm
tatlı bir kızın ışıldayan gözlerle bana baktığını…
ben de kucakladım onu coşkuyla
hayallerimi ve feneri anlattım
o bana lavanta kokan öpücüğüyle karşılık verdi

hoşçakal deniz, hoşçakal fener, hoşçakal buzağı
içinizde yüzyıllarca saklayın hayallerimi
benim sizinkileri sakladığım gibi

Nisan 2000