Her gonca kırmızı bir güldür dalımızda

Her sancı alevden kordur kanımızda

Bizdeki sevda başka bir sevda

Çünkü yüreğimizin ana yurdu topraktır

Sabrı cömert dili de merttir

Bizdeki yürek de delikanlı yürektir

Yeri gelir memleketimizin bahtı olur

Dokunur ilmek ilmek türkülerde

Yeri gelir yaratana sığınır

Sabır dualarının dilinde

Özümüzü yüreğimizdeki közümüzü anlatır

ޞiirlerin gizemliliğinde

Bizim sevdamız kıraç toprakta

Bizim sevdamız coşkun akan ırmakta

Bizim sevdamız ateşe verilmiş bir yürekte

Ne anlarız biz yıldızların fiyakasından

Ne anlarız sosyetenin zaruri neticesinden

İsli lambaların şavkında büyütülmüşüz

Kaç bahar dile gelmiş kim bilir gözlerimizde

Kaç ırmak coşkunlaşmış yüreğimizde

Bir Ferhat’ın yardığı dağlara bakmışız

Bir de Mecnun’un gezdiği çöllere

Anlatılmaz bu sevda romantik kelimelerle

Harcanmaz bu yürek

Çağdaş dediğiniz ilkellikte

Bizim sevdamız bıçaktır can damarında

Kısraktır er meydanlarında

Ateşi dondurur suyu yandırır

İçinde yürek vardır uğrunda ölmek vardır

Bizim sevdamız fermandır hükümdür

Harcanmaz bizdeki yürek

Ta ki ölümü görene dek

Kuşkularımızı biriktirmeden

İnancımızı yitirmeden büyüttük biz bu sevdayı

Ne namert hilesine sığındık

Ne de vefasız gölgesinde barındık

Nice ayrılıklar yaşasak bile

Feleğe isyan edip kahretmedik

Meydan vermedik ihanete

Yalanlara minnet etmedik

Dürüstçe yiğitçe sevdik

Ucuz kelimelerle anlatılmaz bu sevda

Yürek dolusu yaşanır

Can pahasına yazılır kalbe

Can pahasına gidilir o yolda

Nankör değildir bizim sevdamız

Namludan fırladı mı dönmez geri

Sabahın seheri gibi nurlu

Namusun utancı gibi arlı

Çeliğin direnci gibi zorludur

İçinde yürek vardır uğrunda ölmek vardır

Bizim sevdamız fermandır hükümdür

Harcanmaz bizdeki yürek

Ta ki ölümü görene dek

 Yurdagül ÖZAY