Ben sana hep geç kaldım sevdiğim..
Ya geldiğimde teknen çoktan sulara kapılmıştı..
Ya da gittiğimde, sen iskeleye yanaşmış,
Başka teknelerle dostluk kurmuştun.

Hep başkalarını seçtin yanına yoldaş olarak..
Hep başkalarının sevdiğini sandın sularını..
Oysa yaşamak demek, üzerinde gezindiğin deniz demekti benim için..
Karası görünmeyen sularda korkmadan, yorulmadan yüzebilirdim..
Evet yaşam suyumdun benim..
Hayat veriyordun bana.
Ama sen hep başkalarını yaşatmayı sevdin..

Ya da korktun boğulmamdan..
Korktun yorulmamdan.
Belki de girdaba kapılmamdan..
O yüzden seni yakalayamamamı sağladın belki de..

Bak yine geç kaldım sana sevdiğim..
Geldim ve uzaktan da olsa gördüm seni..
Sen, o engin denizinde,
Ben, olduğum yerde..
Yine yetişemedim sana.
Yine göz göre göre kaybettim seni..

İzmir – Mart 2005