Yalnızlara

Gece giyerken siyah elbisesini
Usuldan tenhalaşır sokaklar
Yalnızlık kurulur gönül tahtına
İki satır sohbet gözünde tüter
Gam kasavet desen diz boyu
Yüreklerde yeni suskunluklar büyür
Yırtar sanki geceyi yalnızlığın ayazı
Gönül yeni yeni yangınlar kuşanır
Soğuk yataklar büker boynunu
Sigara dumanında gölgeler adam boyu
Gözler köz yuvası surat kara bakır
Apansızın düşer umutlar yerlere
Aynalarda bir dostun hayali kırılır
Karanlıgı çekersin üstüne yorgan niyetine
Geceyi oturursun birbaşına camlarda
Sarınırsın boydan boya yalnızlığı
Gönül yangın yerıdır sen üşürsün
Kaldırımda yatar haykırılmış bir çığlık
Camlar özlemle mutlu ışıkların yasını tutar
Yalnızlıktır adı tükenmezki kahpe soyu.

Berlin – 19.12.1998