Yine üzerime çöktü gecenin karanlığı
Düşman gibi sarmaya başladı duvarlar dört yanımı
Perdeyi açıyorum içimde kalan son bir umutla
Güneşten hiçbir iz yok
Affetmemiş beni anladığım kadarıyla

Görmezden geliyorum üzerime yürüyen duvarları
Etrafımı sarmış öfkesini kusan karanlığı
Adını bağırıyorlar hep bir ağızdan acımadan
Korkudan hiçbir iz yok
Yıldızlar bile taraf olmuş öldüren siyahtan

Hayalini odamdan atmama izin vermiyorlar
Geçmişten getirdikleri anılarla üzerime geliyorlar
Pes ediyorum, tutmaya uzanıyorum elini
Senden hiçbir iz yok
Sonra hatırlıyorum aslında hiç sevmediğini

Beynimi esir almış düşler birden uzaklaşıyor
Ölüm fikri sinsice tüm bedenimi sarıyor
İnsaf eder diye sarılıyorum geceye
Merhametten hiçbir iz yok
Belli ki sabırsızlanıyor son nefesimi görmeye

Ben her gece işte böyle dibe vuruyorum
Yattığım yerde karanlığa meydan okuyorum
O an güneş sızıyor içeri perdedeki aralıktan
Geceden hiçbir iz yok
Ve farkediyorum galip geldiğimi bu savaştan