Sana seni nasıl sevdiğimi anlatmak istedim,
Bütün sözcükler yetersiz kaldı.
Okyanusların dalgasını andıran bu aşkın
üstüne gökkuşağını kuşadım da
Seni sevdiğimi karşında lâl olan dilimle anlatamadım…
Gözlerine baktığımda cennet bahçesine girer gibiyim
Saçlarında atlası,dudaklarında güneşin doğuşunu izlerim.
Bir masalsın benim için,bir şiir,bir şarkı
Kimsenin dokunamayacağı bir tarih,
Kör kuyularda kaynak su,
Gözlerimde fer,yüreğimde fırtınasın dinmeyen.
Ey yar!
Bülbül güle aşkının ilhamını,
gül kainata yayılan kokusunu senden alır.
Seni sevmek bi sonsuzluk.
Hasretin bir bulut gibi kuşatıyor,
Dört yanım girdap,içimde volkanlar kaynıyor…
ömrümün her gününe,
her saatine adını koydum
Güneş her sabah sen olup doğuyor,
Mevsimler seninle başlıyor,
Yağmur sen olup yağıyor gözlerime,
Damlalar sen olup vuruyor yüreğime yüreğime
Sel olup çoşuyor bağrıma bağrıma.
Gözlerim uykuya kapandığında gözlerin gözlerime karışıyor
Sonra bir rüzgar seni alıp benden uzaklara götürüyor…
Geceler boyu uğruna sabahlayıp,
Ağladığım sevdiğim,gözbebeğim
Ezelden,ebede mühürlendim sana,ömrüm senindir.
Hayalin havalanıyor kuşlar gibi gökyüzüne,
ޞarkılar ağlıyor,
ben yanıyorum yokluğuna.
Seninle bulduğum hayatım,
Tükenirse eğer uğrunda tükensin razıyım
Ben seni seviyorum kitap gibi!
Ey yar!
Nerdesin??
Sen gittin,gittiğin gün unuttum kendimi,
Keşke keşke benden de seni alıp götürseydin…
Beklerim yolunu bir seher vakti dönüp gelirsin diye…
Nerdesin benim ömrüm
Sen yoksun bedenim kaldı yarım sensiz ölüyüm,
hadi gel gelki iki nefes alayım…
Mehmet Zafer