Zamanıdır gitmenin bu elden
Yaprakları solmadan ömrün.
Bir vapur var hayalimde, gölgeden
Kaçmanın zamanıdır tez elden.

Rıhtımlara dolmadan dostlarım
İlkbaharı getirmeden gözyaşlarım
Yelkenleri fora etmeden kaptan
Gideyim suçlu bir çocuk gibi
Boynu bükük, bu yerden.

Denizlerinde yakamozları kesilmeden
ޞiirli anları hayatın, asude,
Bir ukde gibi derinlere gömülmeden
Gideyim, gideyim bu yerden.

Bağlanmadan delice bu şehre
Ağarmadan gün, kara sevda gibi
İçimde bir ateşi var düş’ün
Uyanmadan henüz kimsecikler.

Gideyim dönüşü olmaz denizlere!
Herşeyden uzak, kendime yakın,
Bir dost bulayım
Yetişilmez ardından kovaladıkça
Gölgem gibi kendimle bir tutayım.

Ankara – 13.04.1999