Sen kıraç toprakların,çocuğusun be emmi!
Hiç arkana bakmadan,nereye gidiyorsun,
Harmanın sap külleri,sana güldür be emmi!
Yüklemişsin göçünü,sende mi gidiyorsun…

Sür ekini tarlayı gez dolaş yaylaları,
Sen şu yama dağların can suyusun be emmi!
Hayallerini süsler, vız vız ötünce arı,
Sen köyünden uzağa,gidemezsin be emmi!

Sert rüzgarda kurudun, kızgın güneşte yandın.
Gün oldu kuru ekmek bir katık bulamadın.
Hep şükür duasıyla yatağından uyandın,
Sen namert kapısına bakamazsın be emmi!

Karanlık bastırınca,korku salar içine,
Hüzünleri salarsın götürürsün geceye,
Benliğini kavurur içinde ki o şüphe,
Sen yaban ellerinde duramazsın be emmi!

Umutsuzluk ayrılık dağ gibi üzerinde,
Gurbetin kaygısı bu ıslanmış gözlerinde,
Giden dönmemiş ki hiç taş kesmiş yüreğinde,
Bilmem kalbin bu yola ,dayanır mı be emmi!