İçim çekiyor sokakları,
Bir yağmur ciselemeli inceden.
Islanmalı yanaklarım,
Titremeli kemiklerim.
Sigaram dudaklarıma yapışmalı,
Dudakların gibi…
Dudaklarında tükenmeli son nefesim.
Offf of olamaz…
ޞimdi olmamalı…
Rakının da eski tadı kalmadı.
ޞu ahşap masayı da yakmalı.

Dünya hız kesti birden,
Zaman uzadıkça uzuyor.
İzmaritle sayıyorum günleri,
Miskince penceremde eskiyen.
Benimse denizlerim sütliman…
Hayra alamet değil bu sükunet,
Benliğimdir bir kaşık suda boğulan.

Bir anlamsız boşlukta salınmaktayım.
Yüreğimdeki ateş küle dönüştü.
Eski BEN’i aramaktayım.
Bütün SEN’ler içime üşüştü,
BEN, SEN’de kaybolmaktayım.
Bir çöl ortasında,
Kendi tavafımda,
Büyüdükçe büyüyor dünya…
Her an biraz daha yok olmaktayım.

Gitmelisin…
Hasretin büyütmeli sevdamı.
Yine şiirler yazmalıyım sana.
Yollara bakmanın bir anlamı olmalı.
Her akşam şerefine şişeler kırmalıyım.
Seni düşündükçe aklım karışmalı,
Vuslat hayaliyle tanrıya yalvarmalıyım.

Gitmelisin…
Uzaklaşmalısın
Arkana bile bakmadan,
Beni SEN’inle başbaşa bırakmalısın.
Sokağın başında ağlamalıyım ardından,
Sen BEN’i yaşatmalısın.

01.04.2001