Kaç kere durdurdun zamanı senin için

Kaç kez aldım saatleri geriye

Kaç defa unufak ettim kendimi

Savurdum senden yana

En uzak anılardan çalıp gençliğimi

Zamanın her türlüsüne koydum

Çiviledim ilkyaz günbatımlarını

Tozpembe bulutlarla boyadım

Erittim gözyaşlarımın sıcağında

Yüreğimi erittim

Ve büyüttüm gözlerimi

Büyüttüm ki yıldızlardan öteye

Daha derine daha da derinlere yazdım adını

Ve unuttum sayısını bekleyişlerimin

Unuttum unuttum

Kaç kez öfkemi sabırda erittim

Kaç kere hasretimin haracını ödedim

Kaç defa rüşvet verdim hayallerime

Bıkmadan usanmadan

Umutlarımı sabahlara yeniden diktim

Aldırmadan geçen günlere

İnadına inadına

Daha dün buradaymışsın gibi hatırladım

Oturup bel bağlamadım sensizliğe

Dört mevsimin her birinde

Giyindim kuşandım seni

Hem de düğüne derneğe gider gibi

Yas tutturmadım türkülere

Ağıtlar yaktırmadım

Kıyasıya kıyasıya savaştım hayatla

Ve avuttum hayallerinle gönlümü

Avuttum avuttum

Birden bire ne oldu bilmem

Avare serçeler gibi dağıldı anılar

Taş kesildi sanki hatıralar

Bir tek sözcükle özetleniverdi ömrüm

Dilim dilim parça parça bölündü yüreğim

Uyandım hayatın gerçeğinde uyandım

Gerçeğin acısıyla uyandım

Kilitledim kirpiklerimi

Dudaklarım sustu ben sustum

Ve ilk kez ilk kez

Yıllar önce öldüğünü hatırladım

Yurdagül ÖZAY