Düş/ünce yolculuğuna çıkarım
kendimce

Bir füze oldu sigaram
Efkârı çıkardım uzaya…

Yağmursuz bulutlar oluşturdum
Tepemden yükselen dumanla
Boş /lukta
Ateşler saçıldı al dudaktan etrafa
Kül tablasında sona erdi yolculuk
Gecenin en geç vaktinde

Kül olan ben miydim
Yoksa sigara mı

Kan/adı her tutuşumda
Gazel rengi ellerim
Tutamadım
Umudu
İnce uzun sevgili gibi yükselirken duman

Öp şakağımdan
Yatıştır ayağa kalkmış damarlarımı
Sanki beynim çıkacak gibi
Özledim seni
Ve
Az önce söndürdüğüm sigaramı

Bitmesin istiyorum
Çıktığım yolculuk
Kahretsin kül düştü yine yüreğime
Tütün kokan pamuk sarmadı yaralarımı
Yine yoksun
Olmayacaksın da
Avunmalara bıraktım kendimi
Boş/lukta
…
İzmaritin üstünde yeniden döndüm dünyaya
…
Dumandan ev olur mu
Köpükten baca
Gökte isten eser kalır mı usta
Gerçek bir damla gözyaşıdır
Yanaklardan süzülen
Düşü bitirir orta yerine düşünce…
…
şimdi anlıyorum neden sigarayı bırakmamı istediğini
kıskandığından değildi dudaklarımı
yapayalnız koyacaktın sen beni…
Bıktım günlük aşklardan
Bundan sonra uç uça ekleyeceğim sigarayı
Nikotinli pamuğu emip
Kül tablasına döneceğim…
Kimse yaklaşmasın yanıma
…
İnadına…
Leş gibi koksun her yanım.

Alaca/Çorum – 18.09.2007