Firak çakmaktaşından doğan kıvılcım,
Değdiğinde sevdanın kavına…
Fesleğen yerine gül bitebilir,
Gül yerine fesleğen de…

Sevda okunun keskin ucu,
Saplandığında yüreğe, yani avına
Ateş renkli bir gül kesilirdi;
Ateş en iyi kavuşturucudur…

Halbuki, sükûn idi O’nun yoldaşi
Itir, onu saran bir bulut…
Deryâ ise derinliginde berdevâm,
Of çocuk neden uzaklaştin sen?

Fakat, işte, şimdi hemen söyle neden?
Füsun ve hüsün, onun çagrişimlariydi
Gül olmak, külleşmeye hazirliktir
Külleşmek, acilarin dinişi.