Nihayet yer-gök sarıdır hüzün vaktidir
Hasretle acının ahengidir bu
Yenilmişlerin cengidir bu soluk ve yorgun
Yalnız bir adamın ihtiyar
Evidir şimdi güz bahçeleri sessiz ve sakin
Eski şarkıların ezgisindedir rüzgarın ıslığı
Dalından düşen her yaprak mırıldanır

Güzelliğin talan edilmiş bir zenginlik
Geriye kalan edilmiş küf konan anılardır sana
Akşam oluyor ellerini arıyorum çaresiz
Güneş ümitsiz güller ilgisiz sen yoksun