Betonlara hapsedildi ruhlarımız,
Kalplerimiz betonlar kadar sert.
Sokak aralarında kaybettik duygularımızı,
Yayla kokusuna hasret kaldı nefeslerimiz.
Boğulduk şehirlerin telaşında.
Huzuru başka yerlerde arar olduk,
Bulamasak da hırsla dolduk.
Çiçek kokan sevdaları,
Karanlıklara mahkum ettik.
Rüyalarımızda da kaybettik
Hayat veren gülüşleri.