Öyle yorgunum ki dostlar
Ayaklarım beni taşımıyor
Başımı dik tutamıyorum
Gözlerim sizi seçemiyor
Ellerim benim değil sanki
Kulaklarım duymuyor çığlığımı
Baharın kokusunu alamıyorum
Kalbim yürümüyor koşar adım
Velhasıl kelam dostlar
Sizden ayrılmak zamanı geldi
ޞimdi üstündeyim belki yarın
Altında olurum yerin
Sizi hatırlar mıyım orada
Bilmem ki dostlar…
Siz beni hatırlarsınız ya
Bir süreliğine her an
Sonra yıl dönümlerimde
Daha sonra iki üç yılda bir
Ve sonunda hiç
Anmaz olursunuz ya hani
İşte o zaman ben
Sizin kaldığınız yerden
Devam ederim belki
Kimbilir…

Maltepe – 10.04.1999