ޞevkle şahlanmiş ruhlarin gezdigi yerlerde,
Gördümdü yildizlar arasi taht kuranlari.
Her gece bir başka visal ile perde perde,
Girip Dost harîmine mahmûr dolaşanlari.
Aşkin “hay-hûy”uyla inleyen sînelerinde,
Ebedî sükûnun nağmeleri duyulurdu.
Binbir güneşin kol gezdiği iklimlerinde,
Gümüşten kanatlı güvercinler uçuşurdu.
Mâvilikler içinde uzayıp giden yollar…
Ve ışığın ilk kaynağı, herkesin murâdı.
Her lâhza vuslat arzusuyla gerilen kullar,
Hayrete erince secdeye kapanırlardı.
ޞimdi üstûre sayılan o renkli levhalar,
Târihsiz nesillere göre birer hâm hayâl…
Ey hayâllerde hâlâ parıldayan manâlar;
Yetişir, gelin! Gelin, artık bitsin bu melâl!