Siperlerinde yaşıyorum hayatın
Korumak için kendimi çevremdekilerden
Caddelerinde dolaşırken tek başıma
Ankara’nın griliğinde
Nefes alabilmek için daha güvenle.
Dostlar karanlıkta belli olur
Aydınlıkta herkesin dış giysisi aynı görünür
Kara gözlüklerinin ardında anlayamazsınız insanların
Konuşurken gözbebeklerinin yassılaştığını
Sırtını dönersin mahsus
Denemek için kendini, başkalarının güvenini

Siperlerinde yaşıyorum hayatımın
Gözlerimi kapasam, uyandığımda
Foça’da bir fok olsam,
Ya da Altınkum’da bir istiridye
Ya da İztuzu’nda bir kaplumbağa
Konforlu bir tembellik yaşasam
Kaplumbağaların uykusuna dek
Ateş yaksak Pamucak’ta kumsalda
Gitar çalsak Hollanda’lı kızlarla
Uzansak, öpüşsek 78 yazında olduğu gibi
Rüzgarın sıcaklığını hissetsek vücudumuzda

Siperlerinde yaşıyorum hayatımın
Aç gözlerini, uyuklamaya yer yok
Her zaman umursamalısın çevrendekileri
Geçen gece barda tanıştığın genç kadını hatırla
Sabahında yatağında uyanan
Hani göğüsleri sarkmış
Bebelerinden değil ama, satılmışlığından
Sana “bizler yitik geleceğin çocuklarıyız” demişti hani
Dışarıda yine soğuk var
Acaba şimdi o nerede, kiminle
Gerçekten yitirdik mi geleceğimizi sence

Siperlerinde yaşıyoruz hayatımızın
Kimse farkında değil aslında
Yazı-tura’larla geçiyor ömrümüz
Az mı gittik herşeyimizi bırakıp masada
Başlamadık mı yeniden hayata
Ne çabuk unuttuk kayıplarla kazançları
Tüm bunların farkında mıydılar acaba
Yitik sevdiklerimiz
Varlık ve yokluk, ölümle yaşam
Sonunda hepsi eşit değiller miydi
Umursamalı mıydık yoksa sevdiklerimizi kaybettikten sonra

Siperlerinde neden yaşıyoruz hayatın
Çıplak olmayı denesek, giymesek zırhımızı
Masum olsak bir çocuk gibi,
Yıkılsak, yine de kalksak yılmasak,
Sıkıca tutunsak birbirimize
İzin versek duygularımıza dokunmalarına
Düşüncelerimizi görmelerine, sevsek sevilsek
Yeniden öğrensek herşeyi, tüm geçmişimizden arınsak
Ne değişirdi? Daha mı kötü olurdu bugünden?
Yaşam hızla geçiyor, bak güneş batmakta,
Siperleri örtme vakti gelmedi mi daha.