Her kış bir bahara verir yerini
Soğuk rüzgarları izler serini
Adım adım yaklaşıyor sonbahar
Yaz diye ben tanımadım birini
Yine süs bürüdü, karlandı dağlar
Esti hazan yeli, sarardı bağlar
Bir hançer sapladın kalbim üstüne
Taşı, toprağıyla yerler kan ağlar
Ak buludu kara bulut kovalar
Yağdırmaz hiç, dalga geçip, oyalar
El açmış göklere, yalvarıp durur
Kuraklıktan bitap düşmüş ovalar
Yanıltmadı beni asla hislerim
Seni arar, bir tek seni isterim
Aşkın girdabına düştüm, çıkamam
Cefan da hoş, sefan da hoş dilberim

Erzurum – 1980