Benim gözlerim
Dramda gülerken,
Komedide ağlar.
Neden böyledir diye sorma
Sakın!
Tahayyül bile edemediğin ülkelerde
Gezinir durur ayaklarım.
Bazen yorulur kalır olduğu yerde,
Bazen diyarlar aşar
Tek seferde…
Bir çocuğun masum yüzüne ulaşır ellerim
Yanağını okşar…
Bir anlık gülümseyişi dahi
Dünyalar kadar
Haz verir yüreğime…
Kimi zaman yakalarına yapışır ellerim
Karanlık ruhlu insanların.
Oldukları yerde donup kalırlar öylece.
Benim kalbim
Annelerin yüreğinde çarpar,
Hani onlar varya,
Sekiz cennetin de ayaklarının altına serildiği
Sıcak demeden, soğuk demeden
Gündüz demeden,gece demeden
Velhasılı, hiç durmadan
Gayret sarf eden
O, fedakarlık abidesi
Müthiş yaratıklarla
Atar, durur…

Erzurum – 10.03.2007