bir tramvay geçer her sabah alnına düşmüş acılarla
ayak izlerinde firari gece lambaları
ikameti yangın yeri külden başka kanıt yok

bir tramvay geçer her sabah alnına düşmüş acılarla
yaşadığım bu kentin yağmursuz ama ıslak sokaklarında
insanlar çalınmış düşleriyle her iklim talan
insanlar yitik sesleriyle her çığlık isyan
insanlar maskeden yüzleriyle her mevsim hoyrat
ne bir balkon var çiçek açmış ufka bakan
ne bir kapı gecenin yasını çıkrığında eğiren
cam pencere gümüş ayna kırık hayat
herşey kilitlere vurulmuş yaslı tutsağı zamanın

bir tramvay geçer her sabah alnına düşmüş acılarla
yaşadığım bu kentin yağmursuz ama ıslak sokaklarında
her ses etime saplanan hançer
her nefes akrep sokması
ne bir rüzgar var tenime bağdaş kuran
ne sıcak bir el ay ışığı gölgesinde avuçlarıma dolan
her köşe başı kendince bir uçurum
her kaldırım taşı yalnızlığın öte yakasında bir orman
ne yana baksam kavruk, kuru et kokusu
bir cehennem ki alev topu

bir tramvay geçer her sabah alnına düşmüş acılarla
ayak uçlarında idam sehpaları
suçu aşk acısı benden başka sanık yok

Mersin – Ocak 2002