İç(ki!) | Şiir Deryası

İç(ki!)

yüzümü eskitip durdum
yalnızlık ruhumu asarken bir çatlak arası çiviye duvarımda
içimde dönüp durdu bende benim olmayan
kalemi yitik,
yitip bir düşün ardına
düşüp kaldı.
özlüyorum suratıma çarpan küfrünü
onsuzlaşamadığımdan
iç(ki!) kokarken karanlık

İstanbul

İzlenme: 40 Görüntüleme
Puan:

(No Ratings Yet)

Ekleyen: admin

admin

Yazdır

Şiiri Hediye Et

Hata Bildir

Yorumlar

Yorum Yaz

Sitede yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine aittir. Şiir deryası sadece bu şiirleri size toplu halde ulaştırmaktan memnuniyet duyar. İsteyen şairler şiirlerini ve isimlerini sildirme hakkına her zaman sahiptirler.