Sert bir rüzgar esti
Güneş veda ederken dağların arkasından
Kokunu duyduğumu sandım
İçim titredi…
Biranda sıyrıldım tekdüzeliğinden hayatımın
Geçmişi hatırladım
Sesini duymayı ne kadar özlediğimi…
Aramak konuşmak istedim
Cesaret edemedim
Ya açmazsan telefonu
Ya konuşmazsan benimle
En kötüsü de tanımazsan sesimi?
Cesaret edemedim işte!
Oysa yalnızca hatırını soracaktım
Cevap verseydin aradığımda
Belki sen de konuşmak isteyecektin benimle
Belki özlemişsindir sen de delice…

Ben halâ çok yalnızım
Keşke başka türlü olsaydı her şey
Pişman olmasaydın beni tanıdığına
Hani demiştin ya biterken her şey
“Çok pişmanım seni tanıdığıma”
Bir daha kimseyi sevmedim
Kimse pişman olmasın istedim
Beni tanıdığına…

Amasya/Taşova – 17.02.2007