aynı zamanın ayrı yollarında
yolunu yitirmiş iki yolcuyduk
kendi ıssızlığımızın karasal ikliminde
buluştuk/kaynaştık
hıncahınç doluydu çıkınlarımız
yorgunduk/açtık sevgiye
sen ürkekliğini serdin sofraya
gözyaşlarının (z)amansız çağıldayışında
yüreğindeki korkularını koydun
ben zehir yalnızlığımı
paylaştık/sanal gülüşlerle
aydınlatırken yüzümüzün gölgelerini
şarkılarda aradık yitik yıllarımızı
oyuncağını arayan küçük çocuklarca
dağlarca/masumduk
bahar (s)açtı çürümüş yanlarımız
ve kışlar
sınırdışı edildi şiirlerimizden
anlaştık/iki yolcuyduk
iki düş(üş) gezgini
kendi düşlerimizde yo(ğ)rulduk

Kiraz – Ocak 2005
Kaynak: Çıkınımdaki Azıklar