Her gittiğinde, seni sensiz yaşıyor ya bu yürek,
Ve her geldiğinde kabul ediyor ya seni,
Yalan aşkının inadına…
Benliğimin inadına,
İzin veriyor ya beni tüketmene…
Sevgisizliğinin inadına seviyorum ya seni,
Doğruları bildiğim halde,
Yalanları yaşıyorum ya seninle,
Doğru bildiklerimin inadına…
İnadına yaşıyorum ya hayatı inadına nefes alıyorum ya..
Mutsuzluklarıma inat mutlu oluyorum ya dostlarımla…
Ama sen…
Ama sen tüketiyorsun her geldiğinde,
Tüketiyorsun önce sendeki beni,
sonra da benliğimi…
Olur da bir gün gelirsen tekrar kapıma,
Haberin olsun güzelim, sevgimin inadına…
Üstadın da dediği gibi,
“Bende sana yetecek kadar ben kalmadı…”