Çanakkale Savaşı,
O destanlar yaratan savaş.
Birbirine giren kurşunlar,
Canı pahasına,
Vatanı koruyan askerler,
İşte o büyük savaş.

Atalarımız kan döktüler,
Binlerce askerimiz şehit oldu.
Nişanlıya, anaya, babaya
Sözler verildi.
Kimi tutabildi sözünü,
Kimi şehit oldu vatan uğruna.

ޞehitlerimizin kanlarıyla oluşan,
Bağımsızlığımızın sembolü olan,
ޞanlı ay yıldızlı bayrağımız,
Sonsuza kadar dalgalanacak gökte.
Atalarımızın bize emaneti olan,
Bu vatanı canımız pahasına koruyacağız.

O savaş ki,
Askerlerimiz nelere katlanmadılar
Yiyecek yemek yoktu,
İçecek su yoktu.
Asla yılmadılar,
Düşmana dar ettiler Çanakkale’yi

Cephede mektupları gelince,
Ağladılar özlem içinde,
Hepsinin ayrı birer hikayesi vardı,
Hepsinin birer bekleyeni,
Ama savaş zamanı gelince
Özlemlerini gömdüler yüreklerine.

Nöbetlerini tuttular ,
Dört gözle düşmanları beklediler,
Dar ettiler düşmana Çanakkale’yi.
Namazlarını kılıp,
Allah’a dua ettiler,
Savaşın ortasında bile.

Deniz sanki bir başkaydı,
Hiç dalgalanmayan deniz,
O an coşmuştu.
Dürbünlerle ileri bakınca askerlerimiz
Düşmanları gördüler,
Deniz haber vermişti o anı.

Asla kaçmayı düşünmediler,
Ölümü göze aldılar,
Ölünce bile bırakmadılar silahlarını.
Mertçe yiğitçe savaştılar,
Asker sayımız düşmanlardan azdı,
Zoru başardık ve Ege’’ye döktük
düşmanları.