Ey İstanbul bakışlı yarim
Gözlerinde boğazın sonsuz derinliği
Yüreğinde şehrin eşsiz güzelliği
Ve teninde aşk kokan İstanbul geceleri…
Seni arıyorum yalnız sokaklarda
Sigaramın dumanında, içtiğim bir kadeh şarapta
Seni arıyorum…
Nerdesin ey sevgili
Bu soğuk İstanbul akşamında kim ısıtıyor bedenini
Kim yaslıyor başını omzuna
Kim öpüyor o bebek dudaklarını
Kim bu fırtınanın ortasında sevişen seninle
Kim bu şehirde seni benden çalan…
Özledim seni be sevgili
Bir bakışını, bir gülüşünü, bir dokunuşunu özledim
Bu gitmeler niye? Niye bütün bu acılar?
Aşk varsa niye hep isyan?
Seviyorum seni be sevgili
Kız Kulesi’nden İstanbul’a bakmak gibi
Kalamış sahilinde güneşin batışını seyretmek gibi
Beyoğlu’nda içip sarhoş olmak gibi…