on dört bahar geçti
yani toplam yedi yıl
hiç arayıp sormadın beni
bir gün bile unutamadım seni
bir ondört bahar daha geçse
yine de unutamam ben seni
sensiz dolaştım sokakları
sensiz ağladim geceleri
İstanbul yedi tepede
yedi tepe sırtlarında
yedi kurşun yedim sırtımdan
İstanbul benim diyordun
alda başina çal koca İstanbulu
sensiz bu şehri neyleyim
neyleyim yalan dünyayı
gün gece yarısı meyhanede doğuyor
döner duvar arası tenhadaki köşe masada İstanbul yedi tepede
yedi tepe sırtlarında
yedi kurşun yesem de sırtımdan
yine seni bırakıp da gitmem
gitmem kavga etmeden
çamlıca tepesinde rakı içmeden gitmem
seni bu koca sehirde bırakıp da gitmem