Susmak,
Kabullenmenin ve öfkenin,
Yürege hapsedilmesinin diger adi.
Isyanin, öfkenin önüne geçip,
Biçak gibi bogazina dayandigi an,
Haykir haykirabildigin kadar.
At atabildigin kadar içindekileri.
Dikil karşisina,
ޞerefsizin, üçkagitçinin, pezevengin, namerdin,
Cigeri beş para etmez kimliksizlerin.
Ömrünü alin terinle yogurup,
Kurtlar sofrasinda sunmak istemiyorsan,
Onurunu ve namusunu,
Gözyaşlarinla islatmak istemiyorsan,
Direnmelisin…
Unutma ki yaşamak direnmektir.
Vurmalisin isyanini,
Bir tokat gibi karanlik yüzlere.
Ve ben varim diyebilmelisin her seferinde.
Aklini benligine katip,
Haykir isyanini.
Haykir ki, yüregin aydinlansin.
Haykir ki, yarinlara beyaz güvercinler havalansin.
Haykir ki, dügünler kurulsun halaylar çekilsin.
Ve haykir ki,
Ben insanim diyebilesin…