Merhaba kaderim merhaba…

Yine bir yenilgi sonrası kapındayım.
Biliyorum gidicek başka hiçbir yerim, ya da sığınacak bir yer yok..
Tüm kaybedişlerimin sonrası gibi bugünde kapındayım,
Çaresiz… Perişan… Yapayalnız…

Bugünde kaybettim son kalan umutlarımı,
kimseyle paylaşamaya kıyamadığım en temiz duygularımı
ve kalbimin sağlam kalan tek can damarını..
Artık kalbim tam bir harabe yıkık dökük perişan,
Yalnızca Allah yaşamamı istediği için atıyor yoksa durdu duracak
ve bu zavallı beden öldü ölecek…

Hep bahar gelsin istemiştim,
Hep çiçek açmak istemiştim,
Hep mutlu olmak istemiştim ama sen kader sen..
Hep yalancı baharlar sundun ömrüme,
Hep açmadan solan çiçekler serdin gönlüme
ve hep mutsuzluk verdin mutluluğun yerine…

Her gidenden sonra “bundan daha kötüsü ne olabilir” demiştim
ve sen hep daha kötüsünü götürdün
“ޞimdi ne kaldı?” Demeyeceğim.
Çünkü artık öğrendim hep kalan bişeyler oluyor,
Ya da senin yaptığın gibi önce verip sevindirip,
Sonra alıp mutsuz ediliyorum..

Yeter artık kader sana yalvarıyorum.
Vazgeçtim baharlardan…
Vazgeçtim çiçeklerden…
Vazgeçtim mululuklardan…
Vazgeçtim yaşamaktan…

Al git ne kaldıysa geriye al git..
Yeter ki acıtma gönlümü, yeter ki ağlatma gözümü..

Bitsin artık herşey kader kapına geldim..
Her defasında elimi boş bıraktın, başım önde kalbim kırık geri çevirdin..
Bu defa geri çevirme beni
senden birşey almaya değil,
Sana canımı vermeye geldim..