Kadınım’a..

-sıradan değildi…/ kadındı!
terkedildiğinde kafası karışıktı…

…çürürken pencere önünde;
düşlerini sayarken, mehtap hüzünlerine
kara maskeli adamları daha tanımıyordu;
canavar ruhlu bedenlere bırakmıştı kadınlığını,
artık geri alamıyordu…

../ kelimelere düştükçe, harflere kalıyordu
bazen şakacı gülümsemelerde isyanını saklıyordu;
anlayan anlıyordu da, onun yaşadıkları başkaydı
en pahalı mücevher ısmarlanmıştı kadınlığına…

sıradan değildi…/ kadındı!
yarasından bir kadın daha damlıyordu…

…biliyorum, diz çökerse bir kadın
sevgi intihar eder…
o yüzden yazmak çok zor / kadınsa,
bir şiirde anlatılan, karanlığa tükürmek gibi…
düştüğü yeri görmeden, sesini duymadan…

hüzünlü bir evdeki yitirilmiş anı gibi
ağlarsan, çiçekler intihar eder;
ağlama olur mu?..

( gerçek sevgi: kadının tenini okşayan elde değil; ruhunu kuşatan elde, yaşanır…)