Kâğıttan bir gemiydi,
Defterimden koparmıştım,
Yazısız sayfalarına yazamadığım ismini düşünürken.
Hissediyordum kıvrımlarını parmaklarımda,
Katlarken o kâğıdı,
Aklımda sen…
Yelkensiz kâğıt bir gemiydi,
Zaten rüzgâr da yoktu ki!
Bir de ben vardım, hemen oracıkta.
Sevenim de yoktu zaten!
Bıraktım o gemiyi sakin bir suya,
Seni unutmak istercesine,
Gitmiyordun ama nedense,
Aslında çoktan çekip gitmiştin ya!
Kalan sadece kalbimdeki izindi,
Bir de bıraktığın acılar,
Terkedilmiş duygularımla yoğrulmuş,
Geçen zamana meydan okuyarak.
Kâğıttan bir gemiydi, ağır aksak…
Defterimden koparıp,
İsmini görünmez mürekkeple yazdığım.

İstanbul – Haziran 2000