Kaldırım da oturuyordun, başın aşağıda
Yanından geçenlere aldırmadan ağlıyordun
Yanına gelecek en son kişi bendim galiba
Sana yardım edecek en son kişi evet bendim
Yıllardır yalnızlığımdan yardım edecek kimsem olmadı
Ama bir ömürlük cesareti bir anda topladım
Yanına yanaştım, yavaşça oturdum ezdiğim kaldırımlara
Gözümü senden alamıyordum
Hiç soru sormadan anlatmanı istiyordum
Biriyle dertleşmeyeli aylar olmuştu belki ama,
Hala dinleyebiliyordum, birşeyler mırıldandın yavaşça
Ve sonra gözlerime baktın, anlamsızca
Neden doğru insanlar bizi bulmuyor dedin
İçimdeki acıyı nasıl anlayabildin
Cevap veremedim, sebebini söyleyemedim
Çünkü aynı dertten bende müebbet yemiştim
Sen tatminkarsız bakışlarla içimi eritene denk
Aklımdaki en mantıklı cevaptı bilmiyorum demek
Zor gelir güzelim bazen küçük balığı yemek
Akılsız kullardan eğrilikten fazlasını beklemek
Sen şanslısın dertlerin, kederlerin kaldırımlarda kaldı
Benim kalbim bu sevdalardan bir ömür yandı�

Antalya – 06.02.2007